Travellingman reisverhalen - Mali - Segou
Dag 4: 2 februari 2006
Segou

Na een verfrissende douche zagen we dat er een aantal stoelen, een tafel en een ontbijt (brood, boter en koffie/thee) was gebracht. Wij waren verrast, maar genoten van dit gebaar. Tijdens het ontbijt kregen wij een bezoek van een lokale jongen die ons wat geld vroeg voor het schoolvoetbalteam. Zij wilden shirts en een bal aanschaffen. Aangezien wij niet goed in de Franse taal zijn en hij niet goed in het Engels, was een goed gesprek niet mogelijk, maar wij leerden wat van de problemen van de jeugd. Na het vertrek van de jongen, wachtten wij op de bus die ons op zou halen. De bestuurder was aan de late kant en tot onze (en die van Momo) verrassing kregen wij nogmaals een ontbijt in het hotel Savanne. Het programma van deze dag bleek niet mogelijk te zijn. Enkelen van ons wilden naar het forum gaan over het krimpen van de rivier Niger en de gevolgen daarvan voor het veelvoudige gebruik van deze rivier. Dit forum begon bij 10 uur, maar door de verloren tijd was het al pas 10 uur geweest. Momo besliste zijn eigen programma voor ons te maken. Wij werden afgezet bij het festivalgebied, zodat we wat op het terrein konden rondlopen.

Samen met mijn reispartners Lara en Aleen liep ik langs de rivier Niger. De lokale mensen gebruiken de rivier om hun kleren, vaat en zichzelf te wassen. Ook worden de oevers gebruikt om groenten en vruchten te kweken. Verderop was er een markt voor aardewerk. Deze wordt gemaakt in een dorp aan de andere kant van de rivier. Alles was ontspannen en wij werden niet “lastig” gevallen door mensen die ons van alles wilden verkopen. Wij liepen ook langs een gebouw waar ze een centrum voor Bogalan wilden vestigen. De kinderen begroetten ons vriendelijk. Terug op het festivalterrein, bezochten wij de markt waar Malinese mensen hun producten (vooral kleren en sieraden) verkochten.

Wij hadden lunch in een lokaal restaurant. Wij kregen Marokkaanse Kouskous. Na wat ontspannen werden wij naar een Bogalan workshop gebracht, een klein beetje buiten Segou.

Tijdens de workshop kregen wij de kans om onze Bogalan te maken, iets wat niet gemakkelijk is. Bogalan is de verfkunst van textiel met natuurproducten. Wij kregen ook een kleine rondleiding door de fabriek. Wij zagen de potten waarin de kleurstoffen zaten en het gebied waar de klei zit waaruit de kleurstoffen worden gewonnen. De werknemers zitten geduldig te werken aan het schilderen van het materiaal. Daarna kochten wij enkele producten voor de fabrieksprijs.

Na deze workshop werden wij teruggebracht naar het festivalterrein. Momo probeerde om een bootreis voor ons te regelen, maar dit was niet zo gemakkelijk. Na heel wat onderhandelen gingen wij na een uur weg om langs de oevers van Niger te varen, allerlei activiteiten van lokale bevolking te zien zoals het schoonmaken van kleren, het water geven aan dieren en het laden van goederen in boten.

Na de boottrip, zo rond de zonsondergang, werden wij teruggebracht naar onze villa. Wij verfristen ons snel en werden opgehaald om 20 uur, een half uur later dan was afgesproken. Het was de Afrikaanse tijd! (altijd te laat). Wij hadden ons avondeten bij het tijdelijke restaurant op het festivalterrein. Wij hadden gerekend op vis, maar er was geen vis, dus kregen wij rundvlees kebab. Het smaakte goed. Het was rustig totdat de musici (met inbegrip van Mali’s beroemdste zanger en gitarist Habib Koité) en technici het restaurant binnenkwamen. Na een tijdje gingen wij opnieuw naar onze villa waar wij meer ons ontspanden en ik luisterde naar wat muziek. Rond 00.30 uur ben ging ik slapen waarmee deze chaotisch, maar interessante dag ten einde kwam.

Eerste publicatie: 26 maart 2006
Laatste update: 25 mei 2008
© A. Heeroma







Klik op foto voor vergroting