Na een ontbijt op mijn kamer, vertrok ik rond 09.30 uur met de auto naar de plek waar ik wilde gaan wandelen. Het kaartje van BC-parks bracht me naar een plek waar je geen wandelroute zou verwachten. Achter de luchthaven stak ik het spoor over en kwam op een zandweg waarlangs allerlei auto’s, boten en campers zijn gedumpt. Bij een ketting met roze lintjes parkeerde ik mijn auto en ging op zoek naar de route.

Ik vond uiteindelijk een klein paadje dat al meteen steil omhoog liep. Na een tijdje een bordje dat ik op de Cinnamon route zat en die moest ik hebben. Na een tijdje was ik het pad kwijt, maar zag iets boven mij wat mensen lopen en klom er naar toe. Daar bleek inderdaad een pad te lopen. Een van de jongens had hier vaker gelopen en kon me precies vertellen wat met te wachten stond.

Het pad is eigenlijk niet meer dan een stukje platgelopen helling. Het is een steile klim door een dor gebied. Er groeien alleen planten die met weinig water toe kunnen. Er groeien hier zelfs cactussen. Het weer vandaag paste er goed bij, want het was warm (toen nog 26 C) en zonnig. Ik liep langzaam door en de eerste schaduw was bij een afgestorven boom waarlangs nog een stronk over het pad lag. Iets verder lag een iets groter bosje met schaduw.

Pas achter de eerste heuvelrug lag een verkoelend stukje bos. Er zijn ook veel insecten, van kleine sprinkhanen tot beestjes die, als ze vliegen, een luid geluid maken dat op 100 meter afstand nog goed te horen is. Ook beesten die als ze vliegen, rode vleugels blijken te hebben.

Het pad bleef maar omhoog lopen en voorbij de derde heuvelrug hield ik voor gezien. Op een stuk rots ging ik rustig van de omgeving genieten. Stadsgeluiden zijn echter wel te horen, zoals een sirene van een ambulance, de toeter van een trein (die een behoorlijke echo geeft en vliegtuigen). Van de rots had ik een mooi uitzicht, zag in het dal een berggeit omhoog klimmen en boven de rotsen adelaars vliegen. Ik was omringd door planten met gele bloemen waar allerlei insecten op af kwamen.

Na een half uur kwam de groep die ik eerder had gezien aan. Ik sprak kort met hun. 4 van de 6 liepen door, want die wilde de Cinnamon ridge wel beklimmen, wat zeker nog 150 meter hoger is. en we zaten al op zo’n 300 meter boven de omgeving. Nadat ik bijna een uur boven was geweest liep ik weer naar beneden en nam afscheid van de groep. Naar beneden lopen is niet gemakkelijk, want het pad is steil en er ligt veel los gesteente. Als je even niet uitkijkt zou je zo naar beneden kunnen vallen, wat op sommige plekken zou betekenen dat je van de berg af zou vallen. Ik liep dus behoudend naar beneden en maakte ik slechts fotostops.

Na een uur was ik weer bij de spoorrails, maar niet op de plek waar ik omhoog gelopen was. Ik kon dus niet anders dan een stuk over het spoor lopen totdat ik bij het pad was dat me leidde naar mijn auto.

In de auto was het bloedwarm en was blij met de airconditioning. Het was ondertussen 28 C. Ik reed terug naar de stad en ging naar het River park, waar ik eerst rustig op een bankje ging zitten. Ik keek uit op de Thompson rivier en er was zowaar een strand. Na 20 minuten liep ik langs de rivier naar een ander parkje. Hier is de Red bridge die voor het eerst in 1887 is gebouwd. In de jaren 20 van de vorige eeuw is deze verhoogd zodat er grotere boten onder door konden. in 1930 brandde de brug, die geheel van hout is gemaakt af, maar was in 1932 weer hersteld. Bij de brug ook een historische trein (die volgens mij af en toe ook rijdt). Een DJ zorgde voor wat muziek. Ik liep weer terug naar het River park en volgde de wandelroute. Een bruidspaar had deze plek gekozen om de trouwfoto’s te maken.

Rond 15.30 uur reed ik terug naar het hotel. Het was ondertussen 30 C en ik had niet zoveel energie meer. Gelukkig had men op mijn kamer de airconditioning aangezet, dus het was al lekker koel toen ik binnenkwam.

Ik ging op zoek naar de plek die de groep op de berg me had aangeraden. Ik reserveerde een plekje in een guesthouses plande de route voor morgen. Ik keek nog wat TV voordat ik bij een oriëntaals restaurant ging eten. Het was vlak bij het hotel. Ik kreeg een groot bord met eten voor een prijs die je alleen in oosterse restaurants krijgt. Ik ging weer terug naar mijn kamer en werkte aan mijn reisverslag en website. Na wat TV kijken was het weer bedtijd.

Eerste publicatie: 17 september 2015
Laatste update: 08 november 2015
© A. Heeroma