Travellingman reisverhalen - Mali - Bamako - Siby
Dag 15: 13 februari 2006
Bamako - Siby

Na een slechte nachtrust, nam ik om 7 uur een verfrissende douche en ik had ontbijt. Ik pakte mijn bagage en checkte uit bij het hotel en wachtte op mijn gids. Rond 8.30 gingen we op weg en snel stonden we in de ochtendspits bij de nieuwe brug. Spoedig nadat wij het centrale deel van Bamako hadden verlaten kwamen we op een onverharde naar Siby. Ze waren wel bezig om de weg te asfalteren, maar ze werkten vanaf de grens van Guinee, zodat alleen het laatste deel verhard was. Na 1½ uur rijden en 50 kilometer ten westen van Bamako bereikten wij de ingang van Siby en wij meldden ons bij het lokale toeristencentrum. Toeristen komen hier niet vaak, zodat is alles zeer primitief is. Er is hier geen elektriciteit of stromend water. De hutten zijn primitieve, ronde gebouwtjes met slechts een bed en geen ventilator of iets dergelijks. Als toerist is het verplicht je te melden bij dit centrum. Van hier is het mogelijk om wandelingen te maken van enkele tot 30 dagen.

Hier ontmoette ik mijn lokale gids Saibu. Hij sprak slechts een paar woorden Engels, maar samen met mijn paar woorden Frans kon ik met hem praten. Het gebied van Siby wordt omringd door granietbergen. Wij gingen wandelen naar één van de heuvels met een boog. Het verhaal is dat deze boog een resultaat is van een ontmoeting tussen twee sterke stammenleiders. Er zijn hier vele stammen (of families). Het was al behoorlijk warm, maar het voelde goed om weer eens flink te wandelen. Eerst gingen wij naar de binnenkant van de boog en wij gingen toen door een kleine pas verder, waarbij ik met behulp van “trappen”gemaakt van boomstammen verder moest klimmen, tot we de bovenkant van de boog bereikten.

Het uitzicht vanaf de bovenkant van de boog is fantastisch en vergelijkbaar met de Dogon. Ondanks dat het wat heiig was, kon ik de vallei goed zien. Ook waren 4 van de 21 dorpen, die op dit gebied aanwezig zijn, zichtbaar. Na 20 minuten genieten van het uitzicht gingen wij naar een heilig grot waar een heilige man je kan vertellen als er iets verkeerd met je is. Hier worden ook offers aan de goden gebracht. Ik kon de grot bezoeken omdat er niemand was. Na dit bezoek begonnen we weer aan de afdaling. Onderweg legde de gids de genezende werking van sommige bladeren van de bomen uit. Verderop wees de gids me op een rotsblok die de lokale bevolking “Mitterand“ noemt, omdat het op het gezicht van deze vroegere Franse president lijkt. Wij liepen terug door het dorp waar de gids woont. De bouw van de huizen verschilt van de bouwstijl meer stroomopwaarts van de Niger. De huizen zijn soms rond, maar ook wel vierkant. De huizen zijn vrijstaand en niet als één blok gebouwd, zoals ik tot nu toe had gezien.

Na 3 uur wandelen kwamen wij terug bij het toeristencentrum. Hier kreeg ik een lunch met zeer vettig gebraden friet en rundvlees. Het was te warm om nog wat te doen en ik ontspande me in mijn „hut“ en las een klein beetje. Rond 16.30 uur ging ik bij de ‘locals’ zitten onder een afdakje. Zij waren juist bezig met het maken van thee (een proces dat 10 tot 15 minuten vergt). Rond 17.15 uur liep ik naar Siby, kocht wat water en liep voorbij het dorp waar de akkers beginnen. Ik ging daar ergens zitten en genoot van de vele Mango bomen en van de mooie vogels. Ik genoot ook van de zonsondergang, hoewel de hemel niet echt kleurde. Op de weg terug zag ik op enkele lokale jongeren voetbal spelen. Tegen de tijd dat ik op het toeristencentrum terugkwam, was het al donker. Er was niet veel maanlicht en ik was blij dat ik enkel de weg maar hoefde te volgen, aangezien ik een paar kilometers moest lopen.

Ik nam een douche (met water uit een kleine watertank). De kraan viel uiteen, maar gelukkig kon ik het gemakkelijk herstellen. Hierna reden wij naar het enige restaurant in het dorp. Het is één van de weinig plaatsen die elektriciteit van zonnepanelen heeft. Het enige wat het restaurant aan eten had was wat friet en omelet, dit alles zeer vet. Ik kreeg mijn bord niet leeg, maar ik voelde me wel goed gevuld. Wij gingen terug naar het toeristencentrum. Drie locale muzikanten kwamen en hadden hun Kora (instrumenten die van Kalebas worden gemaakt) meegebracht. Het stemmen van hun instrumenten duurde meer dan uur en vervolgens speelden ze een paar uur lang. Mijn gids nodigde me voor een dans uit en voorkwam hiermee dat ik in slaap zou vallen. Ik was zeer vermoeid na al het lopen. Tijdens het spelen kreeg ik thee. Rond middernacht ging ik naar bed, maar de musici speelden nog zeker een half uur door.

Eerste publicatie: 06 mei 2006
Laatste update: 08 juni 2008
© A. Heeroma







Klik op foto voor vergroting