Kalabougou

Kalabougou is een plaatsje op ongeveer 1 uur varen van Segou, aan de andere kant van de rivier Niger. Het plaatsje stamt nog uit het Banama Rijk, dat zijn hoogtij dagen in de 17e tot de 19e eeuw had. Het ligt aan een zijtak van de rivier de Niger. Het plaatsje is verdeeld in 4 wijken met elk hun eigen specifieke bevolking; de Numu (die smeden), de Somono (vissers) en 2 wijken met Banama (landbouw). De pottenbaksters maken deel uit van de Numu en worden Numumusow genoemd. Ze maken hun potten volgens traditionele wijzen. De mannelijke Numu werkem met metaal en hout. De pottenbaksters zijn de grootste leverancier van aardewerk in de hoofdstad Bamako (241 km ver weg) en Segou.

De pottenbaksters hebben een vaste weekcyclus, dat is afgstemd op weekmarkt op maanding in Segou. Op dinsdag en woensdag verzamelen de vrouwen de klei in soort mijn, die op enkele honderden meters van het dorp ligt. Ze doen dit met gereedschap dat door de mannen wordt geproduceerd. Mannen mogen trouwens niet in de mijn komen. Volgens de vrouwen is de klei in de mijn uitstekende kwaliteit. De klei wordt met karren getrokken door ezels naar het dorp gebracht.

Elke zondag worden de potten, die gedurende de week zijn gemaakt, gebakken. Zoals boven beschreven is het maken van de potten behoorlijk zwaar werk. In een opslagplaats zag ik honderden potten liggen die nog verkocht moesten worden. Sommige van de potten waren beschilderd, anderen waren zoals ze uit het vuur kwamen. De brandstapel wordt gemaakt door eerst een frame van takken te bouwen. Hierin worden de potten geplaatst en dit word vervolgens afgedekt met gras. Voordat het vuur wordt aangestoken, wordt de omgeving schoon geveegd om zo vervuiling van de potten te voorkomen. Het vuur verspreidt een enorme hitte en het is onmogelijk om dichtbij te komen. Het bakken duurt ongeveer vuur uur. Na het bakken worden de potten soms versierd met schilderwerk.

Het deel van plaatsje dat we bezochten had ook een grote vijver, die voor allerlei doeleinden wordt gebruikt. De huizen zijn simpel en er zijn geen verharde wegen. Tijdens ons bezoek zagen we ook een man in rolstoel, maar hij leek geen enkele moeite te hebben om zich voort te bewegen.

Eerste publicatie: 01 januari 2010
Laatste update: 01 januari 2010
© A. Heeroma





Klik op foto voor vergroting